طی قرن ها یک توالی طولانی از اشخاص سیاسی در آسیای صغیر وجود داشته است. قبایل ترکمن در قرن یازدهم میلادی با تاسیس امپراتوری سلجوقی به آناتولی حمله کردند. در قرن ۱۴ امپراتوری عثمانی گسترش طولانی را آغاز کرد و در قرن ۱۷ به اوج خود رسید. جمهوری مدرن ترکیه، که در سال ۱۹۲۳ پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی تاسیس شد، یک دموکراسی پارلمانی ملی، سکولار است. پس از یک دوره حاکمیت یک حزب تحت بنیان گذار آن، مصطفی کمال (آتاتورک) و جانشین وی، دولت های ترکیه از دهه ۱۹۵۰ توسط انتخابات چند حزبی بر اساس رای گیری جهانی بزرگسالان تولید شده اند.

جمعیت

بنا بر برآورد و سرشماری انجام گرفته در سال ۲۰۲۰، جمعیت این کشور حدود ۸۴ میلیون نفر می باشد؛ حدودا ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم ترکیه سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد آن ها نیز علوی هستند. این کشور حکومتی لائیک دارد؛ اما بسیاری از مردم آن مسلمان هستند. اکثر مردم ترکیه به یکی از اقوام ترک یا کرد تعلق دارند؛ می توان گفت که حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد از مردم ترک، ۱۸ درصد کرد بوده و ۷ تا ۱۲ درصد آن ها نیز به سایر اقوام تعلق دارند.

بزرگ ترین شهرهای ترکیه

بزرگ ترین شهرهای این کشور به ترتیب استانبول، آنکارا، ازمیر، بورسا، آدانا، غازی، عینتاب، آنتالیا، قونیه و قیصریه نام دارند؛ کشور ترکیه نیز مانند کشورهای غربی بوده و شهرهای بزرگ آن دارای ناحیه تجاری هستند. همچنین این شهرها پارک های ملی و شهری زیادی دارند.

قومیت های مختلف

طبق قانون اساسی ترکیه، کلمه “ترک”، به عنوان یک اصطلاح سیاسی، شامل همه شهروندان جمهوری ترکیه، بدون تمایز و اشاره به نژاد یا مذهب خاص می شود. اقلیت های قومی وضعیت رسمی ندارند. زبان مادری اکثریت مردم ، زبان ترکی است. بخش باقی مانده نیز اکثرا به زبان کردی و بخش کمتری نیز به زبان عربی صحبت می کنند. اگر چه برآورد جمعیت کردها در ترکیه به طور کلی کار دشواری است، اما در آغاز قرن ۲۱، جمعیت کردها را تقریبا یک پنجم جمعیت این کشور تخمین زده اند. بخش قابل توجهی از قوم کرد در سراسر شرق آناتولی ساکن هستند و اکثرا در استان هایی از جمله آغری، بتلیس، بینگول، دیار بکر، حکاری، ماردین، موش، سعرد، شانلی اورفه و وان اکثریت را زندگی می کنند. علاوه بر آن در این کشور شش گروه قومی دیگر با جمعیت قابل توجهی وجود دارند؛ یونانی ها، ارمنی ها و یهودیان تقریبا به طور کامل در استانبول سکونت داشته و چرکس ها (سرکیسی ها)، گرجی ها و لازها به طور کلی در شرق دور ساکن شده اند.

مذهب

بیش از ۹۰ درصد جکعیت ساکن، مسلمان هستند؛ با این وجود، ترکیه کشوری سکولار است. در اصلاحیه قانون اساسی در سال ۱۹۲۸، اسلام به عنوان مذهب رسمی این کشور حذف شد و از آن زمان به بعد بنا بر شعار جدایی دین از سیاست این کشور به عنوان کشوری با دولت و حکومت لائیک ( تفکیک دین از سیاست ) شناخته می شود. این قانون تا به امروز نیز در این کشور اجرا شده است. نیروهای مسلح نیز همواره به اجرای سکولاریسم در ترکیه تاکید داشتند. در همین حال، سکولاریسم قوی ترکیه منجر به مواردی شده است که از نظر برخی ها به عنوان تحمیل در آزادی مذهب تلقی شده است. به عنوان مثال، مدت زمان طولانی است که به سر داشتن روسری در تعدادی از اماکن عمومی ممنوع است. وجود چنین محدودیت هایی در آزادی مذهبی در قرن ۲۱ به ظهور حزب عدالت و توسعه (Adalet ve Kalkınma Partisi; AKP) در این کشور منجر شده است. در همین راستا یک اصلاحیه در قانون اساسی در فوریه ۲۰۰۸ تصویب شد که به زنان اجازه می دهد در پردیس های دانشگاهی روسری بپوشند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: